പണ്ട് എപ്പോഴോ എഴുതിയതാണ്. അതുകൊണ്ടെന്താ, തുട്ടുകൾ അന്നും ഇന്നും വിലയേറിയത് തന്നെ!
***
അവൻ എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വരുമോ? അയാൾ പോക്കറ്റിൽ ആഴത്തിൽ പരതി. ബസിനു കൊടുക്കാൻ ഉള്ളതെ കാണൂ. അവൻ അപ്പോഴും ആൾക്കാരുടെ ഇടയിലൂടെ കുഞ്ഞു ചക്രങ്ങൾ മുരണ്ടു കറങ്ങുന്ന പലകയിൽ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി, ഒരാളിൽ നിന്നും മറ്റൊരാളിലേക്ക്! എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ വരും!അയാൾക്ക് അങ്കലാപ്പ് കൂടി.
വിരലുകൾ തട്ടിക്കളിച്ച തുട്ടുകളിൽ ചെറുതൊന്നെടുത്തു; തയ്യാറെടുത്തു..!അവൻ്റെ വരവിനായി കാത്തു!ബസ്സ് കാത്ത് ആൾക്കാർ ഏറെ, കൂടെ അവൻ്റെ ചക്രപലകയും!പലകയോട് പിടിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള ആ പൊട്ടിയ പ്ലാസ്റ്റിക് മഗ്ഗിൽ ആണ് അവൻ്റെ ഇന്നത്തെ സമ്പാദ്യം!!
തിരക്കിൽ എന്നെ വിട്ടു പോയോ…അയാൾക്ക് ഒരാശ്വാസം തോന്നി…!
കൈവെള്ളയിലും തുട്ടിലും വിയർപ്പ് പടർന്നു തുടങ്ങി.അവൻ എവിടെ പോയി.
അവൻ്റെ രാത്രികൾ… , അവൻ്റെ അമ്മ…, അവൻ്റെ ദിനങ്ങൾ…, വെറുതെ അതൊക്കെ മനസ്സിലേക്ക്…
അമ്മ? ഓ, അമ്മക്കുള്ള കാശ് അയച്ചില്ല! മറന്നതല്ല!!!
ആലോചനകൾ കൂടിപ്പോയി?ബസ്സ് വന്നിട്ട്, അതാ വിട്ടു കഴിഞ്ഞു! അവനും അതിൽ!
കൈയിലെ തുട്ട് എറിഞ്ഞാലോ…വിട്ടു പോകാതെ അത് വിയർപ്പിൽ അലിഞ്ഞു കയ്യിൽ തന്നെ ഇരുന്നു….
അടുത്ത ബസ്സ് വരുന്നതും കാത്തു അയാൾ നിന്നു; ഇപ്പൊ വന്ന കുറേ പേരും…!
***
കഥ അങ്ങനെ കാത്തുനിൽപിൽ എഴുതി നിർത്തി.
മുരണ്ടു കറങ്ങുന്ന ചക്രങ്ങളും , വിയർപ്പ് നിറഞ്ഞ ഒരു തുട്ടും എന്നെ അപ്പോഴും അലട്ടികൊണ്ടിരുന്നൂ; മനസ്സ്, പോയ ആ ബസ്സിലും, കാത്തുനിൽപ്പിൻ്റെ ആ ബസ്റ്റോപ്പിലും!
വിയർപ്പ് പുരണ്ട പേന ഞാൻ താഴെ വെച്ചു……..
======
