Another Magic Video from our son.
Please watch, like, subscribe, and share.
It can motivate him to meet his BIG commitment! (check out the video!!!).
Thank You!
പ്രണയവിചാരങ്ങൾ.
കാറ്റിന്റെ നിറമെന്താ…?
അതോ നിറമില്ലേ?
വെളുപ്പ് മറഞ്ഞാണോ കറുപ്പ് ഉണ്ടാവുന്നത്?
അതോ കറുപ്പ് മറഞ്ഞ് വെളുപ്പോ?
അന്തിച്ചുവപ്പ്‌ സന്തോഷം ആണോ? അതോ സങ്കടമോ?
അതോ അതൊക്കെ നമ്മുടെ വിചാരങ്ങളിൽ മാത്രമോ..; ഒക്കെ ഒക്കെ?!
മഴയുടെ മണമെന്താ ?
അത് മണ്ണിന്റെ മണം തന്നെ അല്ലേ?
അതോ മഴയുടെ മണം, അത് മനസിന്റെ വഴികളിൽ ഒഴുകുമ്പോൾ, ഓരോ വഴികളിലും നമ്മുടെ വിചാരങ്ങൾ ചാലിക്കുന്ന ഗന്ധക്കൂട്ടുകളുടേതു മാത്രമോ?
നക്ഷത്രങ്ങൾക്ക് കണ്ണുകൾ ഉണ്ടോ?;
രാത്രികളിൽ മാത്രം പ്രകാശിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ …?
അതോ, ആ തിളക്കങ്ങൾ നമ്മുടെ വിചാരങ്ങളിൽ നിന്നും, നമ്മുടെ കണ്ണുകളിലൂടെ പ്രകാശ വേഗത്തിൽ അവിടേക്കു എത്തുന്നതോ?
ശരിക്കും, തിരയും തീരവും തമ്മിൽ സ്നേഹം തന്നെ ആണോ?
അതോ, ഒരിക്കലും ചേരാൻ കഴിയാതെ വിലപിക്കുന്നതോ?
അതോ.., ചേരാൻ കഴിയാത്ത രണ്ടു സത്യങ്ങളോ?
അവിടെയും നമ്മൾ, നമ്മുടെ വിചാരങ്ങളിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന കണ്ടെത്തലുകൾ, നമ്മുടെ വരകളിലൂടെ മാത്രം, പുതിയ പുതിയ ചിത്രങ്ങളാക്കുന്നതോ?
അല്ല!
അത്, ശരിക്കും, ഒടുങ്ങാത്ത പ്രണയത്തിന്റെ അടങ്ങാത്ത തൃഷ്ണ തന്നെയല്ലേ….!
അതേ.
തിരയും തീരവും പ്രണയത്തിലാണ്, അവർ പ്രണയമാകുന്നു!
അവൾക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമാണ്…;
കാറ്റിന്റെ നിറം പോലെ,
കറുപ്പും വെളുപ്പും പോലെ,
അന്തിച്ചോപ്പിന്റെ സന്തോഷം പോലെ…;
അവൾക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമാണ്..; വല്ലാത്തൊരിഷ്ടം!
ആ ഇഷ്ടത്തിന് മഴയുടെ സുഗന്ധം!
അതെന്നെ നക്ഷത്രങ്ങളുടെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിലേക്കു പ്രകാശ വേഗത്തിൽ കൊണ്ടുപോകുന്നു…
തിരയും തീരവും പോലെ ഞങ്ങൾ പ്രണയിക്കുന്നു!
പ്രണയം ഞങ്ങളാണ്!
ഞാൻ വിചാരിച്ചു!!
Mystery Blogger Award may 2020
It is always a nice feeling when your friends gift you with warm words! Here I thank TishGirl (https://ritisha.blog) for reading my blog and considered me and Pebbles for this recognition. Thanks Ritisha! She tries to narrate her thoughts through words filled with love and care. You will not feel that she is new to blogging, though she says so! 🙂
The love symbol along with her name says a lot!
Rules:
- Put the award logo on your blog.
- Thank the blogger who nominated you and provide a link to their blog.
- Mention the creator of the award. The creator of this award is Okoto Enigma!
- Answer the five questions you were asked.
- Tell your readers three things about yourself.
- Nominate 10-20 bloggers.
- Notify the bloggers of their nominations by commenting on one of their posts.
- Ask your nominees five questions with one weird/funny one.
- Share a link to some of your best posts.
Three Things About Myself:
- Make things simpler
- Not an avid reader!
- Value Friends!
My Best Posts:
Difficult to answer! Let me avoid my creative blogs from this selection!
These made me think deep:
Answers to TishGirl (https://ritisha.blog) :
- Will you make any changes to your life after lockdown, due to the effects of this pandemic? If so, what?
- Yes, Change will continue!
- Eyes more opened; Heart more widened; Actions more refined!
- Describe a revolutionary invention (which you have invented)!
- Yet to come!
- What is your best talent?
- Talent? Really?!
- What is your favourite quote?
- It is in giving that you receive! (one of my favs)
- Would you rather have blue cheese or bacon ice-cream?
- Not a fan of either! Let me choose ice-cream for you!
My Questions to Nominees:
- What made you to start blogging?
- When you become sad, what you do first?
- When you get a happy news, whom you call first?
- What do you think about social support as our responsibility?
- When did you enjoy the beauty of a night sky? (last time)
- Why you stopped blogging? Can you please restart? (In case you stopped blogging!)
Nominations(Toughest part!) : (If your blog is not here by any chance, it does not mean you are not eligible or I avoided deliberately. Just that, I picked few for the time being from my friends list. Some of them are not very active these days.If this award can enable them to restart, I will be really really happy!)
- https://oruvan13.wordpress.com/ (my first follower, 4 years back!)
- https://wordsandnotion.com/ (One of my initial blogging friends and supporter!)
- https://firespiritblog.wordpress.com/ (Another lovely friend who supported my blogs)
- https://ambutvlm.wordpress.com/ (A person who always shared love and suggestions to my writings!)
- A list of few friends from my list of huge nice friends.
- https://bookreviewsbyshalini.com/
- https://kittysverses.wordpress.com/
- https://anjusworldblog.wordpress.com/
- https://itsmiessy.wordpress.com/
- https://bulletlover39530713.wordpress.com/
- https://krishnapriya22013.wordpress.com/
- https://chembaneer.wordpress.com/
- https://penofkrishnaa.wordpress.com/
- https://thenewleaf2016.wordpress.com/
- https://ranjith17blog.wordpress.com/
- https://vibesofacalcuttan.wordpress.com/
- https://singhalalok.wordpress.com/
- https://thinkersparadisein.wordpress.com/
- https://keralaslive.com/
- https://lafemina.home.blog/ (Anju one my latest friends and supporters)
Thank You….Keep Smiling, Stay Safe!
Profit and loss..!
“How foolish you can be? Don’t you know basic maths? We bought it for 100 and you gave it away for 80…!!”
He banged both the hands on the table…poor flower vase..!!
She started picking scattered glass pieces of the flower vase.
“How dare you to ignore me and act as if nothing happened..!”
She stopped and stood drooping! She did not know what to do.
Her brain was benumbed!
“… At least you should know we run this business not for charity. There are 3 to 4 families depending on the profit of this! Stupid..”
His anguish and helplessness were mounting on 80 – 100 !!
She kept the stupidity on her face!!
Her mind was wandering and perplexed on maths of profit and loss. After all it is just 20!
Does it really affect us? But for that boy and family……?
She opened the drawer again….still the boy’s sweat on those coins..!
“Even if you count 100 times, it will be 80 only”
Simon shouted impulsively!!
She quickly closed the drawer; stood drooped!
Simon’s face was still red! She was expecting a slap any moment!
“Hello anyone? Excuse me..!”
Someone at the shop!
She was about to move…But he stopped her forcefully.
“You should not come, be here. I will handle the customer”
Simon went to the customer abruptly…
“Sir, do you have coins for 100”
“No, no coins, please go” Simon was in the same flow!
“Oh ok…I wanted to buy that, which is 70, but only have 100. It’s alright, will get from the next shop”
“Oh no! I have 30 change!”
“It’s fine, let me try the next shop….!”
The customer walked away quickly.
He was shocked!
70, 40 and profit of 30…! He banged his head! Again loss…; loss of 30 and 40! He stared at that antique piece helplessly..!
She called the customer running behind him…
“Sir, it was a new arrival and we have an offer of 10% discount”
She packed the item for 63.
63 40 and profit of 23…! He was happy with the new maths of profit and loss!
She stood drooped…
“…still how can you sell it for 80??'” He could not come out of the old profit and loss, yet!
“Rita Rita, I sold it for 120!!”
The boy sounded like a big loudspeaker!
She quickly went to the boy! The boy was jumping with ecstasy….
“…see Rita….I got 120….120…..”
He was floating…and showing the money up high!!
“Rita, I need only 10 for my family today, take this 30 and total I pay 110 for it. But, but, you are giving me this job everyday!! I can, I can sell it…, I can sell…!”
He was gasping, hopeful and confident!
Rita looked at Simon…! Simon was just coming out of his delusion..!
His eyes were deeply in quest!
She looked at the boy’s blue sparkling eyes…the whole sky there!!
She took 20 from the boy and kept a side all the calculations of profit and loss for tomorrow, and…then started picking the remains of the flower vase!
pic : created in inkscape manually
Colourful School..!
“Oh Mama, I want to wear a colour dress”
“You cannot wear colour dress to school dear, only uniform. It is pressed and kept on the bed. Go wear”
“Please Mama, just for today….!”
“No, Isha, you cannot. Get ready fast!”
Though disappointed, Isha settled for the uniform. She knew, there was no other choice!
She wondered, why everyday this boring ash coloured stripes, monotonous tie, shabby skirt! Everywhere you look, it is the same boring colours….no variety, no colours! She wanted the school to be colourful!
She decided to ask her class teacher. She almost forgot what she prepared to ask once she saw the teacher! She only remembered the scary stories about the teacher. But ‘colourful school’ forced her to go anyways! She loved colours so much!
“Ma..’aam…”
“Hi Isha, good afternoon. Have you had your lunch?”
“Ye..s..Maa’ aam…”
“ok…tell me..”
“Ma’..am….that…is…colourful…..school….colourful….”
Both the teacher and Isha were perplexed.
“Ok, Isha, don’t worry…go ahead”
Finally Isha decided and grabbed the courage from staircase rail:
“Ma’am, can I wear a colour dress? At least one day in a week?”
She finished in a jiffy!!!
Silence Prevailed….
Isha was looking at her muddy school shoe!
“We do not want kids to come in clothes based on their wealth!! That will make the school colourful, but, more disappointments in kids and also unwanted competition and comparison. That is one key reason for uniforms in schools….”
Teacher started the ‘class’!
“…Your family is rich and you can come in fancy clothes. But how about Annie, who is from a very poor family? Such kids will feel sad when they see rich kids coming in expensive colourful dresses. We don’t want to hurt them. So everyone should come in the uniform!” Teacher was emphatic!
“….so the uniform is free? we paid 2000/- rupees for my uniform…..then…how…” Isha kept her thoughts to herself!
She was walking back to her classroom….
“colour…..colour….!!” She got shocked.. The school is becoming colourful!
Wow….Red, Yellow….!!! The school is becoming colourful!!
Isha ran to Annie in the corridor!!
“Hey Annie…how come you are in a colour dress??? You are really lucky to wear a colour dress!!! Though it is a cheaper quality, they are colourful….!!! How did your mom allow you to wear it? You know, we are supposed to wear the uniform everyday……”
Isha could not hide her excitement, rather ecstasy…so she continued..
“…you are really looking colourful and bright Annie….you are lucky!! But, how did you manage!!!”
“Isha, I am changing my school..” Annie’s voice was very soft and husky.
“Why?” Isha became more anxious…!
“She is moving to the school near to our home.” Annie’s Mom was with her.
Though Isha had more questions, the class teacher intervened!
“See Ms Rose, Annie is very good in academics. That does not mean that you can shift her without paying the school fee for this year!”
“Tea…cher….please…please help us. We are unable to manage the fee, books, uniform, shoes and all…with just my daily earning….If her papa was there….” Annie’s mom was not crying, but her eyes were filled….
“Even if I tell them, there is no use. School has its own rule! If you can pay the last term fee, you can complete this year and go.”
Teacher was providing some practical possibilities very intelligently!
“Tea…cher….”
Annie’s Mom could not talk much. Now she was crying!
Isha could not understand much. But, she realized that Annie and Mom are not really happy!
“You can talk with office staff and let me know. I will try to help!” Finally the teacher found an escape route!
Annie and Mom came back from the office very quickly.
“No, tea..cher..No. They are not willing..! They don’t allow us to go or to write exams, without paying the full fee!! She will lose one full academic year teacher…please….” Annie’s Mom was helpless!
“If the office says a big no…I cannot do much…”
Teacher managed very well.
Annie and Mom were disappointed and started going back…
“Annie….” Isha called her.
Annie turned back.
Isha looked at her red shirt and yellow skirt. It was bright and colourful.
Isha was very excited to know and she finally asked!
“In the new school, can you wear colourful dresses?”
“Yes, everyday…” Annie smiled.
Annie slowly walked away with her Mom…
Isha’s mind was full of a colourful school….
Little things can make your day…
Photo: Mobile shots. Samasug M30s
i’m posing..!
Canon 650D f5.6, 1/500,300mm
The gate is opened..!
Why the gate is not opened? It is only 20 minutes left!!
He bent his fingers restlessly.
The clock was so lazy. His heart was over-clocking. Dripping sweat!
“Uncle, are you ok?”The little pretty girl was staring at him.
“Am….i am…..oo k…”
“You are sweating Uncle! Don’t be tensed!”
“Am….i am…..oo k…”
“Close your eyes and look at that beautiful sky”
“Wha…..t…? Close the eyes…? and look at the beauty of the sky…? that too inside the airport….?”He could not resist airing his valid doubt!
“Granny used to tell me whenever I feel sad…That is what I do. It works!”
“m…” He just did respond!
Actually, uncle, if you close your eyes..you can see anything right?”
He looked at her innocence!
“Yes, Granny!”
He could reply so lightly and it lightened her already bright pebbly eyes…!He obliged Granny’s advice!
He closed his eyes!
…Pinky’s nose and hands are attached with narrow white tubes; Life tubes! The colorful display was blinking above her head. Yes, blinking fast! Pinky looks so white in that white hospital dress and bedsheets! No one around?!
“Aravind, I am there, Don’t worry..!” Diya! Yes, she cannot leave Pinky.Diya will be with her always…around; Life holding strength!!
He could touch Pinky’s tired fingers…He sat near her!She is sleeping, yet singing her favorite rhyme!
He looked at her nose again….then looked up…wow, the sky is so beautiful….deep and infinite! Sparkling Diya, among the stars….caressing Pinky!!
Sweat disappeared; clock and heart running normally.
He was not sleeping, but he fled!
“Uncle, the gate is opened! Let’s go!”
“Oh, yeah, the gate is opened!”
“Thank you, Granny…!”
He bowed to her!
She smiled, waved her hands, and ran towards her Granny!
The flight was ready to take everyone to the destination!
**************************
Photo: Mobile shot in Dec 2019
Imagination…
Success!
Photo: Mobile clicks at home…
Water, Water Water!
Thank You God and All who enabled us to get water for all the needs!! 🙏
Dear Friends, happened to see this blog on water! Whether we realize our not, it’s going to tough for generations to come if we are not sensible!! So if you love your kids, please save water in all possible ways, whenever, wherever!!
Keep Smiling!
Stay Safe, Stay Healthy!
Cutlets and a Tea!
She was so excited, surprised and so happy to see the lovely nest on the lamp shade at her balcony. That too with 3 cute little eggs!
The day used to be so boring, once he leaves to office. New place, new people and new chapter in life. Flying away from home was not easy, but leaving him alone was tougher!
Now the day is like a gripping suspense drama! Because the eggs are 3 cute little babies now!! Mom is so caring and at times she doesn’t care me at all….
She became more pleasant and engaged. She felt the nature, home, mom and…!
Phone!
Mom!
Papa left us!
She gazed the nest!
Feeding Babies..so carefully! It must be Papa bird!
She was eager to fly back! But he tied her. She felt stranded and crippled!
She gazed the nest through the days..! Babies, mama and papa all fled; the nest remained; empty with full of stories, dreams, hopes ..and…!
Door Bell!
Him…and Mom!
She hugged him, nibbled his ears, and whispered…”Yummy cutlets and a hot tea..ok?”
***
Photo: Shot at my balcony a while ago!
ഇത് നിങ്ങൾ കേൾക്കാതെ പോകരുത്!!!
മമ്മൂട്ടിയും കോഴിക്കോട് മെഡിക്കൽ കോളേജിലെ സ്റ്റാഫ് നെഴ്സായ ഷീന മാഡവുമായുള്ള ഫോൺ സംഭാഷണം!
തീർച്ചയായും കേൾക്കണം. ഒരു 25 മിനിറ്റ് നിങ്ങൾ എന്തായാലും ഇതിന് ചിലവഴിക്കുക. നിങ്ങൾ അറിയാത്ത ചില അവസ്ഥകൾ അറിയും. നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകളും ഹൃദയവും നിറയും. ശരിക്കും നമുക്ക് ശക്തി തരും…ഉറപ്പ്!!
ഷീന മാം, ഒരു പ്രതിനിധി മാത്രം, ആ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ശരിക്കുള്ള അവസ്ഥയുടെ ചെറിയ ഒരംശം മാത്രം….!! ഇങ്ങനെ ഒരു ഫോൺ കോൾ, നന്ദി മമ്മൂക്ക!!
എല്ലാ ആരോഗ്യ പ്രവർത്തകരും നമ്മുടെ സ്നേഹവും പ്രാർത്ഥനയും ബഹുമാനവും അർഹിക്കുന്നു. അതിൽ ഉപരി, അവരെ സഹായിക്കാൻ വേണ്ടിയെങ്കിലും, വീടുകളിൽ തന്നെ കഴിയുക. ഇത് കേൾക്കുമ്പോൾ, അറിയുമ്പോൾ, നമ്മളും ചേരുന്നു അവരോടൊപ്പം ഈ യുദ്ധത്തിൽ…!!
മമ്മൂക്ക പറഞ്ഞപോലെ ലോകത്തെ എല്ലാ മനുഷ്യരും ഈ ദുഃഖാവസ്ഥ തരണം ചെയ്യണം….ചെയ്യുമ്പോഴാണ് എല്ലാവർക്കും സന്തോഷിക്കാൻ കഴിയുക!! അത് ഉണ്ടാവട്ടെ!
Please stay home stay safe!! We will WIN!!
🙏🙏🙏😇😇😇
Note: ഇത് മുഴുവൻ കേട്ടത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഒരു മെസ്സേജ് തയ്യാറാക്കിയത്!!ഇത് കേൾക്കാതെ നിങ്ങൾ വെറുതെ share ചെയ്യരുത്!!!
Keep Smiling
Be positive!
Money from Paper in Seconds!!!
Dear Friends,
Enjoy some close-up magic tricks from my son Advaith and his friends….
Please subscribe, like and share his attempts…
Keep Smiling..!
Thanks a lot…
Immersed!
Photo: Canon 650D, 75-300
Always Amazed..!
Photo: Canon 650D, 75-300
കുഞ്ഞൻ, ലോകം, ഞാനും!
കുഞ്ഞൻ, ലോകം, ഞാനും!
അറിയുന്നതോ തുച്ഛം,
അറിയാത്തതോ അനേകം!
എങ്കിലും അനേകം പറഞ്ഞും
തുച്ഛം ചെയ്തും
തുടരുന്നു നാം!
ലോകം വിചിത്രം!
ഉടുത്തൊരുങ്ങി നഗ്നരാ,യെങ്കിലും,
നഗ്നരായി നീങ്ങുമാ,
മാളോരെയെല്ലാം ഉടുപ്പിക്കണം!
ഞാൻ തരുന്നതേ മറയ്ക്കൂ,
ഞാൻ തരുന്നതേ ഉടുക്കേണം
ഞാൻ ഞാൻ തന്നെ!
ഉത്തരങ്ങളെല്ലാം വിരൽ തുമ്പിൽ,
പൊടുന്നനെ നൽകിടാം
ഇവിടെയും അവിടെയും എവിടെയും
ഉത്തരങ്ങൾ മാത്രം;
ഞാൻ തരുന്നതേ ശരികൾ
ഞാൻ പറഞ്ഞതേ കേൾക്കണം
ഞാൻ ഞാൻ തന്നെ!
കാണാനാകാത്ത കുഞ്ഞൻ
ആരും കാക്കാത്ത കുഞ്ഞൻ
പൊടുന്നനെ കണ്ടു നമ്മളെ!
ഓടുവാനിടമില്ലാതെ,
ഒട്ടുമേ പായാനുമാവാതെ
മാളത്തിനുള്ളിലായി മാളോരെല്ലാം!
എങ്കിലും, എങ്കിലും,
ഒരിടത്തിരുന്നു നാം ലോകം ചുറ്റും;
വിരൽ തുമ്പിൽ വിദ്വാനാകും;
ലോകരെ പഠിപ്പിക്കും;
ഞാൻ തരുന്നതേ ശരികൾ
ഞാൻ പറഞ്ഞതേ കേൾക്കണം
ഞാൻ ഞാൻ തന്നെ!
മുറ്റത്ത് കുഞ്ഞൻ കാത്തു നിൽക്കുന്നു,
കൈ കഴുകി, മുഖം മൂടി,
പാലും മുട്ടയും പച്ച ചീരയും,
പിന്നെ ഒക്കെ ഒക്കെയും കഴുകി…
അയ്യോ ചുമയ്ക്കല്ലേ, അയ്യോ തുമ്മല്ലേ
പുറത്തേക്കൊ,ട്ടുമേ ഇറങ്ങല്ലേ…
കുഞ്ഞൻ ഉമ്മറത്തെത്തി നിൽക്കുന്നു….
കുഞ്ഞൻ കാണാതെ,യുള്ളിൽ തന്നെ-
യിരിക്കാം, മടുത്തു പൊയ്ക്കോളും!
എങ്കിലും, എങ്കിലും,
പറയാതെ വയ്യ, അഭ്യസിപ്പിക്കാതെ വയ്യ;
കാണാത്ത കുഞ്ഞന്റെ കണ്ട കഥകളും,
വീരഗാഥകളും, കാണാത്ത അടവുകളും,
അറിഞ്ഞു കൊള്ളുക…!
ഞാൻ തരുന്നതേ ശരികൾ
ഞാൻ പറഞ്ഞതേ കേൾക്കണം
ഞാൻ ഞാൻ തന്നെ!
ഇപ്പോളറിഞ്ഞില്ലേ ജീവിതമെന്തെന്ന്
ഇപ്പോളറിഞ്ഞില്ലേ സത്യമെന്തെന്ന്
എല്ലാരും കേക്കട്ടെ;
എല്ലാരും അറിയട്ടെ;
ഞാൻ പറയാം, ഉറക്കെയുറക്കെ!
അനേകം പറഞ്ഞും
തുച്ഛം കേട്ടും
തുടരുക നാം!
ആരെയും അറിയാതെ
നിറങ്ങൾ കാണാതെ
ദേശമറിയാതെ
ദേഹം തേടുന്നു,
ദേഹമില്ലാത്ത, സത്വമില്ലാത്ത കുഞ്ഞൻ!
മുറ്റത്തോ, ഉമ്മറത്തോ,
കോലായിലെ കോണിലോ,
അവനുണ്ടാകും;
വിചിത്ര സത്യങ്ങൾ
വിളിച്ചു പറയാൻ!
ഞാൻ മാളോർക്ക്
ജീവിതം പഠിപ്പിക്കട്ടെ;
ലോകം സുന്ദരമാക്കട്ടെ!
കാത്തൂ മടുത്തിട്ട്,
കുഞ്ഞൻ പൊയ്ക്കോളും!
*** *** ***
കുഞ്ഞൻ പോയി കഴിഞ്ഞുള്ള ഒരു നല്ല ദിവസം!
അയ്യോ പോകുവാൻ വൈകി
അയ്യോ ചെയ്യുവാൻ വൈകി
ഓടാതെ വയ്യ, പായാതെ വയ്യ,
പൈക്കളെ വളർത്തണ്ടേ….!
കുഞ്ഞൻ, ലോകം, ഞാനും തുടരുന്നു!
Image : https://pixabay.com/illustrations/composing-woman-fantasy-face-2391033/ Free licensed.
നമ്മൾ വലുതായി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു..; അത്ര മാത്രം!
ഉണ്ണിയെ കൈ പിടിച്ചു നടക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്ത ഒരു സുഖമാണ്; വല്ലാത്ത ഒരു ധൈര്യമാണ്; അന്നും ഇന്നും! അന്ന് കരുതലിന്റെയും, ഇന്ന് കരുതൽ കിട്ടുന്നതിന്റെയും!
‘കുട്ടികൾ വളരുന്നത് എത്ര വേഗമാ’ , ‘കണ്ണടച്ച് തുറക്കും മുമ്പ് പിള്ളേരങ്ങു വലുതാകും’….എന്നൊക്കെ ആൾകാർ പറയുന്നത് എന്താണാവോ?! കഴിഞ്ഞു പോയ വർഷങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ കാണു നിറയെ കണ്ടത് തന്നെ!
സ്കൂളിൽ നിന്ന് ഓടിക്കിതച്ചു വരും, വന്നാലുടൻ “തിന്നാനെന്താമ്മേ’ എന്നും ചോദിച്ചു അടുക്കളയിലേക്കു വരും! ഒരുമിച്ചു ഒരു കടുംകാപ്പി* അതൊരു രസമായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് സ്കൂളിലെയും വീട്ടിലെയും ഒരു ദിവസത്തെ കഥ മുഴുവൻ ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്! എന്നാലും എന്റെ കാപ്പി തീരും മുമ്പ് അവൻ കളിക്കാൻ ഓടിയിരിക്കും…!
ഇന്നും ഫോണിൽ എന്റെ കഥ മുഴുവൻ തീരും മുമ്പ് അവൻ ഓടും! അന്നത്തെ അതെ തിരക്ക് ഇന്നും ഉണ്ടവന്.
പഴയ ആൽബത്തിൽ അപ്പൂപ്പനോടും അമ്മൂമ്മയോടും ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന ആ പടം കണ്ടാൽ കുറുമ്പനാണെന്നു തോന്നുകയേ ഇല്ല! ആ പടം എടുത്ത ഉടനെ അവൻ ഓടി; വീണു, കൈയും പൊട്ടി! അന്ന് തൊട്ടു അവരവനെ ‘കുറുമ്പൻ’ എന്നേ വിളിച്ചിരുന്നുള്ളു; ഒടുവിൽ അവനെ കാണാതെ കണ്ണടക്കുന്നതുവരേയും!
ഇപ്പൊ ഞാനും വലുതായിരിക്കുന്നു; ഒരമ്മൂമ്മയോളം!
കഴിഞ്ഞ വർഷം അവന്റെ ഉണ്ണിയോടൊപ്പം എടുത്ത പടം?! ഇല്ല, അതവൻ കൊണ്ട് വന്നില്ല; ഫോണിൽ കാട്ടിത്തന്നു; ഇപ്പൊ എല്ലാം അതിന്റുള്ളിലാണല്ലോ..!
അന്ന് ഉണ്ണീടെ ഒരു പാട്ടും കേട്ടൂ ആ ഫോണില്..! കുഞ്ഞൻ മിടുക്കനാണ്. പാട്ടൊന്നും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും, അതിലെ കുട്ടിത്തവും കുറുമ്പും അവന്റെ അച്ഛന്റേതു തന്നെ; കുളക്കരയിൽ നിന്ന് അവൻ പണ്ട് പാടിയ നങ്ങേലിപ്പാട്ടിലെപ്പോലെ….
ആൾക്കാർ എന്തിനാണ് – ‘കാലം മാറി’, ‘എല്ലാവർക്കും ഇപ്പൊ തിരക്കാണ്’, ‘ആർക്കും ആരെയും നോക്കാൻ സമയം ഇല്ല’, ‘സ്വന്തം കാര്യത്തിനായി ഓടുന്നു..’ – എന്നൊക്കെ വിലപിക്കുന്നത്? എനിക്കതു മനസ്സിലായിട്ടേ ഇല്ല. എല്ലാം എല്ലാക്കാലത്തും ഒരു പോലെയൊക്കെത്തന്നെയല്ലേ…? നമ്മൾ അതിനിടെ വലുതാകുന്നൂ എന്ന് മാത്രം!
പണ്ട് ഞാൻ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു കണ്ണീരുമായി മധുവേട്ടന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോകുമ്പോൾ ‘അമ്മ പറഞ്ഞിരുന്നു – “മോളേ ഇടയ്ക്കൊക്കെ കത്തെഴുതണേ…….ഇവിടെ വേറെ ആരും…..” അമ്മയും കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
പിന്നീടെപ്പോഴോ വീട്ടിൽ ചെന്നപ്പോ, ഒരിക്കൽ അമ്മ വിഷമം സഹിക്കാതെ ചോദിച്ചു! “നിനക്ക് ആണ്ടിലൊരിക്കലെങ്കിലും ഒരു വരി തിരിച്ചെഴുതരുതോ മോളേ….ഇവിടെ വേറെ….” അമ്മക്ക് വിഷമം വന്നാൽ പറഞ്ഞു തീർക്കാൻ പറ്റില്ല…! അന്ന് അമ്മ എല്ലാ മാസവും അയച്ചിരുന്ന കത്തുകളും ഞാൻ തിരിച്ചെഴുതാത്ത വരികളും കൂടി വരിഞ്ഞു മുറുക്കി….എന്നിട്ടും പിന്നീട് പോസ്റ്റ്മാന് പണി കൂട്ടാൻ അധികമൊന്നും കഴിഞ്ഞില്ല!!
അപ്പൊ പിന്നെ എന്ത് മാറ്റം…..?!;
ഒന്നുമില്ല..; ഞാൻ അമ്മയോളം ഇന്ന് വലുതായി…മറ്റൊരമ്മയായി, അമ്മൂമ്മയായി…..; അത്രമാത്രം!
കഴിഞ്ഞ തവണ വന്നപ്പോൾ അവനോടു ചോദിച്ചിരുന്നു – “എടാ മാസത്തിലൊരിക്കലെങ്കിലും നിനക്കൊന്നും വിളിക്കരുതോ….ഞാനിവിടെ ഒറ്റക്കല്ലേ….”
പാവം! ഇപ്പൊ എല്ലാ തിരക്കിനിടയിലും എല്ലാ മാസവും അവൻ വിളിക്കും! മാസത്തിലെ അവസാനത്തെ ഞായറാഴ്ച അറിയുന്നത് തന്നെ അവന്റെ വിളി വരുമ്പോളാണ്! ആ ചെറിയ വിളികളിൽ ഒരച്ഛന്റെ അങ്കലാപ്പും ആധിയുമൊക്കെ കാണാം; ഒപ്പം അവന്റെ ഉണ്ണിയോടുള്ള കരുതലും!
ജീവിതം ഒരുക്കൂട്ടുമ്പോൾ അതിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് വീണുപോകുന്നത് സാധാരണം മാത്രം…; അത് വേണ്ടത് തന്നെ! എല്ലാ ദിവസങ്ങളും അതിന്റേതായ കാഴ്ചകളിലും കരുതലിലും കൂടി കടന്നു പോകും; അങ്ങനെയാണല്ലോ വേണ്ടത്….; അങ്ങനെയല്ലേ പറ്റൂ…!
കഴിഞ്ഞ തവണ വിളിച്ചത് വേറെ ഏതോ രാജ്യത്തു നിന്നാണ്; പാവം അവൻ മുടങ്ങാതെ വിളിക്കും! അവനും, അവന്റെ ഉണ്ണിയും, രണ്ടു കുറുമ്പന്മാരെയും ഒന്ന് കാണണം; ഇനിയിപ്പോ അടുത്ത വേനലവധിക്കാവും…അതോ അതും കഴിഞ്ഞു ഓണത്തിനോ?! വേനലവധിക്കും ഉണ്ണിക്കു എന്തൊക്കെയോ പഠിക്കാനുണ്ട്, ഏതൊക്കെയോ ക്ലാസ്സുകളും..അവൾ പറയാറുണ്ട്! അത് കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞ വേനലവധിക്കും വരാൻ പറ്റിയില്ല.
കഴിഞ്ഞ ഓണത്തിന് കൃത്യമായി വന്നു! ഒരു ദിവസമേ നില്കാനൊത്തുള്ളുവെങ്കിലും!
നാട്ടിലെ പോലെ അല്ലല്ലോ അവിടെ. ഓണത്തിന് പ്രത്യേകം അവധിയൊന്നും കിട്ടില്ല. ലീവ് എടുത്തു വേണം വരാൻ.
അടുത്ത ഓണത്തിന് അഞ്ചു ദിവസം ഉറപ്പ് എന്നും പറഞ്ഞാ പോയത്….പാവം!
പണ്ട് ഓണത്തിന് ഞാനും മധുവേട്ടനും വീട്ടിൽ പോകുമ്പോൾ, അമ്മയും ചോദിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു…-“ഇത്ര വേഗം പോകാറായോ…രണ്ടീസം കൂടി നില്കരുതോ…”
ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ പറയും – “അവിടേം നിങ്ങളെ പോലെ രണ്ടുപേർ ഉണ്ട്!”
അമ്മയും ചിരിക്കും; കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞിട്ടാണെങ്കിലും!
അവസാനം കണ്ണടക്കും മുമ്പ് കണ്ട അമ്മയുടെ തിളങ്ങുന്ന, തീഷ്ണതയുള്ള സന്തോഷം മറക്കാനാവില്ല..; എന്നേ കണ്ടിട്ട്, കയ്യിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞതും! “നീ വന്നൂല്ലോ…നിന്നെ കണ്ടൂല്ലോ…അമ്മയ്ക്ക് അത് മതിയെടി….”
ഫോൺ ബെല്ലടിക്കുന്നു….ഞായറാഴ്ച!
പെട്ടെന്നെടുത്തില്ലേൽ…ചിലപ്പോൾ…അവനു തിരക്ക് കാണും!
“ഹലോ …..മോനെ…നീ വല്ലതും കഴിച്ചോടാ രാവിലെ…”
“അമ്മേ ഞാനിന്നും ഓഫീസിലാ…”
“ഇന്ന്…ഇന്ന് ഞായറാഴ്ച അവധിയല്ലേടാ…ഇന്നും ഒഴിവില്ലേ…”
“കുറെ പണിയുണ്ടമ്മേ തീർക്കാൻ…വെള്ളിയാഴ്ച തീർക്കേണ്ടതായിരുന്നു!”
“ദേഹം നോക്കി മതി പണിയൊക്കെ….എന്തിനാ….”
(അയാൾ മറ്റേ തലക്കൽ ഒന്ന് മൂളി!)
“അത് പോട്ടെ…കുറുമ്പനും അവൾക്കും സുഖം തന്നെ അല്ലേ….”
“അവനു ചെറിയ ഒരു പനി. ഒന്നും നേരെ ചൊവ്വേ കഴിക്കുന്നില്ല. ഇന്നലെ രാത്രി തീരെ ഉറങ്ങീട്ടും ഇല്ല!”
“പിന്നെന്തിനാടാ നീ ഇന്ന് ജോലിക്കു പോയേ…”
“പണി തീർത്തിട്ട് വേഗം പോണം!”
“അവന്റെ പനി മാറും മോനെ…ഡോക്ടറെ കാണിച്ചില്ല? പിന്നെ മഴ വല്ലതും നനഞ്ഞോ? ഈ സമയത്തു പനി ഒന്ന് വന്നു പോകുന്നതും നല്ലതാ….”
“അവനങ്ങു ക്ഷീണിച്ചമ്മേ. ഞാൻ ചെന്നാലേ ഇനി എന്തേലും കഴിക്കു. അവളോട് വഴക്കാണ്! പണി തീർത്തിട്ട് വേഗം പോണം….”
“എടാ, എന്നാ നീ ഫോൺ വച്ചോ. വേഗം പണി തീർത്തിട്ട് അവന്റടുത്തേക്കു ചെല്ല്. പനി വേഗം മാറും. കാവില് അമ്മ സന്ധ്യക്ക്‌ വിളക്ക് വച്ചോളാം…..നീ ഫോൺ വച്ചോ….”
പാവം! ഇത്ര വിഷമത്തിലും തിരക്കിലും അവൻ വിളിച്ചു. ഇവിടെത്തെ വിശേഷങ്ങൾ അടുത്ത തവണ പറയാമല്ലോ….അല്ലേലും ഇവിടെ എന്ത് വിശേഷം!
“കുഞ്ഞന്റെ പനി മാറും. അതൊന്നും ഇല്ല!”
പണ്ട് ചെറിയ പനി വന്നാലും ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തൂന്നു മാറില്ല. രാത്രി മുഴുവൻ ഉറങ്ങാതെ…അവനു ശരിക്കും ഭേദമാകുന്നത് വരെ വേറെ ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കുമായിരുന്നില്ല! മധുവേട്ടന്റെ അമ്മക്ക് ആ സമയത്തു മുഴുവൻ എന്നെ വേണം….വിളിയോട് വിളിയാണ് ആ സമയത്തൊക്കെ! “ഇവളുടെ ഭാവം കണ്ടാൽ ആർക്കും പനി വരാത്ത പോലെ…പിള്ളേരായാൽ പനി വരും…അതങ്ങു പോകും….” അവന്റെ പനിയും ഈ പാട്ടും എപ്പോഴും ഒന്നിച്ചു വരും, ഒന്നിച്ചു പോകും!
അവന്റെ ജോലി തീർന്നു പോയിട്ടുണ്ടാവുമോ ആവോ….പോയി കാണും! കുഞ്ഞന് പനി വേഗം മാറും!
“അമ്മാമ്മേ ഞാൻ ചായ്പ്പിലേക്കു* ഇറങ്ങുവാ, വിളിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ കേൾക്കില്ല..! വന്നിട്ട് ചോറ് തരാവേ…വെറുതെ കുട്ടീ കുട്ടീ കുട്ടീന്നു നീട്ടി വിളിക്കണ്ടാട്ടൊ…”
പെണ്ണിന് അധികാരം ഇത്തിരി കൂടുന്നുണ്ട്. എന്നാലും അവൾ മാത്രമല്ലേ ഉളളൂ….ആ കരുതലാണ് ഇന്ന് ധൈര്യം!
വഴിയിൽ ഗോപിക്കുട്ടന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു അവന്റെ കുഞ്ഞൻ…!
ഗോപിക്കുട്ടനും വലുതായിരിക്കുന്നു!
ജനാലകാഴ്ചകളിൽ നിന്ന്, കണ്ണടച്ച് ഞാൻ കിടന്നു; പെണ്ണിന്റെ വെള്ളം നനഞ്ഞ കൈകളിലെ കരുതൽ വന്നു തോടും വരെ…!
*** *** *** ***
അവന്റെ സ്മാർട്ഫോൺ പിന്നെയും ഒന്ന് കൂവി, കുറച്ചു നേരമായി അത് ഇടയ്ക്കിടെ കൂവുന്നു! അവൻ അതെടുത്തു നോക്കി….”Monthly Call Amma!” അയാൾ അത് വായിക്കാതെ തന്നെ വിരലുകൾ തലോടി ഫോണിന്റെ കൂവൽ നിർത്തി!
പണി തീർത്തിട്ട് വേഗം പോണം…അവൻ വല്ലതും കഴിച്ചോ ആവോ…!
*കടുംകാപ്പി : black coffee
*ചായ്പ് : Extended room outside the usual house…or a seprate room(usually temporary) from the main house.
image: google freelicensed
She also had a story…!
He always kept the conversation to the minimum with her or avoid it completely;though her ‘style’ attracted many for long conversations!
“Why girls do like this?” Somehow, Arun could not like her…, rather, her attire, boasting & bossy attitude! He likes girls to be simple; does not like over-makeup; does not like too many unwanted and big ornaments! (Don’t worry, he is from the old school!)
It was a new year eve! He could not avoid the get-together night; though he tried all possible excuses..!!! … and happened to sit across her, he felt really uncomfortable.
Chat, drink and food, went on….!
Now it’s family discussion.. It was her turn…!! Oh…need to listen her boasting now…
He cursed his decision to join the dinner!!. He was not keen and pretended to be too focused on food!
She started….
“Friends, i am from… and from a village…! When I was very small, we lost our father. I used to go with mom to do household work to earn & take care of our family of 4 kids.
…..
He traveled to her village with her…..!! He was still eating…”something!”
…….
“…and finally I got this job, sisters are settled, mom is happy & doing very well, stays along with me. Friends, you know, life is actually beautiful..like me!!!…” She paused.
He looked at her; saw her eyes welled up; then sparkled…!
Fireworks and skylanterns..; it was about to strike 12…;
Feet thumping music around!
He wished her softly…”Happy New Year Neena….”
നമുക്ക് ഒരു കുടുംബകഥ എഴുതിയാലോ…?
ഞായറാഴ്ച അല്ലേ…കുടുംബത്തിരുന്ന് ഒരു കുടുംബകഥ എഴുതിയാലോ…?
* * * * * * * * * *
ഇണക്കങ്ങളും പിണക്കങ്ങളും ഉള്ള നല്ല ഒരു ജീവിതത്തിലൂടെയാണ് അവർ കടന്നു പോകുന്നത്. [പറഞ്ഞു പഴകിയ പൈങ്കിളി സ്റ്റൈൽ എന്നായിരിക്കും….പോട്ടെ സാരമില്ല. ചിലപ്പോഴെങ്കിലും കുറേ പറഞ്ഞു പഴകിയ സ്റ്റൈലിൽ ഒരു ചെറിയ സുഖം തോന്നും! പക്ഷെ ഇവിടെ കളി കാര്യമാവും! കുറച്ചു കാത്തിരിക്കണേ…ഞാൻ അതിന്റെ ഒരു “ഇത്” ബിൽഡ് ചെയ്തു കൊണ്ട് വരട്ടെ!!]
‘അവർ’ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ, ഒരു ഭാര്യ, ഒരു ഭർത്താവ്, ഒരു മകൾ, ഒരു മകൻ! [“ഒരു” ഞാൻ വളരെ “ബുദ്ധിപൂർവം” എഴുതിയതാണ്…എന്റെ ഒരു കാര്യം!]
പിണക്കങ്ങളുടെ എണ്ണം [ഭാര്യയും ഭർത്താവും തമ്മിൽ; മകളും മകനും ഒട്ടും മോശമല്ല, പിള്ളേരും അമ്മേം അച്ഛനും പിന്നെ പറയാനേ ഇല്ല!] ഇണക്കത്തിന്റെ ശക്തിയുമായി മത്സരിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു! പക്ഷെ തോൽവി എപ്പോഴും പിണക്കത്തിനായിരുന്നു! [ശരിക്കു പറഞ്ഞാൽ അത് പിണക്കം ഇണക്കത്തിന് കൊടുക്കുന്ന ഒരു ‘return gift’ ആണ്, അല്ലെ?]
അവരുടെ ഏറ്റവും വല്യ പ്രത്യേകത എന്താണ് വച്ചാൽ…അവരുടെ വീട്ടിൽ TV , സ്മാർട്ഫോൺ, ലാപ്ടോപ്പ്, ടാബ്ലറ്റ് …അങ്ങനെ യൂടൂബും വാട്സാപ്പും കാണാവുന്ന സ്‌ക്രീനുകളൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. [അയ്യോ…ഓടല്ലേ…! മുഴുവൻ വിശ്വസിക്കണ്ട, ഒന്ന് വിചാരിച്ചാൽ മതി..അങ്ങനെ ഒരു വീട്! പിന്നെ ഇതൊരു ഉപദേശകഥയൊന്നും അല്ല. പേടിക്കണ്ട! നിങ്ങള്ക്ക് നിങ്ങളുടെ സ്ക്രീനുകൾ നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടത്തിനും സൗകര്യത്തിനും ഉപയോഗിക്കാം…! ഞാൻ അതിനു എതിര് നിന്നിട്ടെന്തു കാര്യം??? കാരണം ഈ കഥ ആദ്യം വാട്സാപ്പിലാണല്ലോ ഞാൻ അയയ്ക്കാൻ പോകുന്നത്!!! 😉 പിന്നെ കുറച്ചുകൂടെ വായിക്കു…”ബിൽഡ് അപ്പ് ” ആയി വരുന്നതേ ഉള്ളു!]
അവരുടെ പിണക്കങ്ങൾക്കും ഇണക്കങ്ങൾക്കും ഒരു പ്രധാന കാരണം സ്ക്രീനുകൾ ഇല്ലാത്തതാണെന്നു ഞാൻ പറയും! [(നിങ്ങൾക്ക്‌ എന്തും പറയാം!). പിന്നെ സ്ക്രീനുകൾ അല്ല നമ്മുടെ കഥയിലെ നായകൻ; അപ്പൊ എന്താ വില്ലനാണോ? ഹേയ് അല്ലേ അല്ല! നമുക്ക് സ്‌ക്രീനുകളെ വിട്ടിട്ട് അവരെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കാം]
അങ്ങനെ അവർ സന്തോഷമായി ജീവിക്കുന്നു.
[സാധാരണ സന്തോഷമായി ജീവിക്കുന്നവരുടെ കുടുംബത്തിലേക്ക് കുറേ പ്രശ്നങ്ങളും പ്രയാസങ്ങളുമായി ഒരാൾ കടന്നു വരും! അതവരുടെ ജീവിതത്തിലും സംഭവിച്ചു! മറ്റാരുമല്ല! – എഴുത്തുകാരൻ, സംവിധായകൻ !! അവർ എവിടെയും കേറി വന്നു സൂപ്പറായി കണ്ണീരും വികാരപ്രകടനങ്ങളും ഒക്കെ സമാസമം ചേർത്ത് നമ്മുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഒഴുക്കി തരും….!! എന്നാൽ ഇവിടെ കളി കാര്യമാവുന്നു!]
ഇനി ഈ കുടുംബത്തിലേക്ക് കടന്നു ചെല്ലുന്നതു നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും ആണ്. ആ ചിരിയും, കണ്ണീരും ഒക്കെ ഉള്ള അവരുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക്!
ഇനി അങ്ങോട്ട് ഞാൻ വെറുതെ ഓരോന്ന് പറയും [അപ്പൊ ഇത്രയും നേരം ചെയ്തതോ?! ;)], അതോടൊപ്പം നിങ്ങൾ സഞ്ചരിക്കും അവരോടൊപ്പം…അവരുടെ കഥ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ നിറയട്ടെ…കണ്ണുകളിൽ വന്നു പോകട്ടെ! ആദ്യം നമുക്ക് അവരുടെ വീട്ടിലേക്കു ഒന്ന് പോകാം! [ഇതുവരെ ആ കുടുംബത്തിനെ നിങ്ങൾ മനസ്സിൽ കണ്ടത് നിങ്ങളോടൊപ്പമായിരിക്കാം, നിങ്ങളെ പോലെ ആയിരിക്കാം! അത് പോട്ടെ സാരമില്ല…!]
ഒരു പാവപ്പെട്ട കുടുംബം! [അത് കൊണ്ടാണ് സ്ക്രീൻ ഒന്നും ഇല്ലാതിരുന്നത്]. ഭർത്താവ് കിടപ്പിലാണ്; ഭാര്യ ജോലി ചെയ്താണ് ആ കുടുംബം പോറ്റുന്നത്. മകളും മകനും പഠിക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലാണ്. എന്നാലും മകന് ചേച്ചിയെ പഠിപ്പിച്ചേ പറ്റൂ…അത് കൊണ്ട് അവനും എന്തേലും ജോലിക്കു പോകും. ചേച്ചിയെ അവർ അമ്മയും മോനും പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. [കാണാത്തതോ അറിയാത്തതോ ആയ സാഹചര്യമാണെങ്കിൽ വെറുതെ വിചാരിച്ചാൽ മതി. മലയാള സിനിമയോ സീരിയലോ കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ കണ്ണ് നിറയുന്ന രീതിയിൽ ഇപ്പൊ സാഹചര്യങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലൂടെ സീൻ ബൈ സീൻ ആയി…അല്ല എപ്പിസോഡ് ബൈ എപ്പിസോഡ് ആയി ഓടുന്നുണ്ടാവും! :)]
ഭർത്താവിന്റെ രോഗം മാറും എന്ന ഉറച്ച വിശ്വാസം അവർക്കെല്ലാം ഉണ്ട്. അത് കൊണ്ടാണ് ആ വീട് ഒരു തീരാദുഃഖത്തിലോ, എപ്പിസോഡ് മുഴുവൻ കരച്ചിലിലും കഷ്ടപ്പാടിന്റെയും വികാരപ്രകടനങ്ങളോ ഇല്ല! പിണക്കങ്ങളും ഇണക്കങ്ങളും മാത്രം! പിന്നെ മിന്നാമിനുങ്ങുകൾ പോലെ സ്നേഹവും സുഖവും ഉണ്ടവിടെ!
ഇനി കഥയ്ക്ക് ഒരു “ട്വിസ്റ്റ്” വേണ്ടേ? [തല്ലല്ലേ!!;)]
സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഭാര്യക്കും ഒരു വല്യ അസുഖം ഉണ്ട്; അതാർക്കും അറിയില്ല; അവൾക്കു (ഭാര്യ) മാത്രമേ അറിയൂ… !! [എന്നെ അന്വേഷിക്കേണ്ട! ഞാൻ ഇവിടെ ഇല്ല…!!!]
പക്ഷെ ഒരു രഹസ്യത്തിനും അധികം ആയുസ്സില്ല! അവളറിയാതെ മറ്റു മൂന്നുപേരും ആ സത്യം അറിയുന്നു! [മരുന്നിന്റെ ബില്ലിൽ നിന്നോ, ഡോക്ടർ വഴിയോ, അതോ അപ്പുറത്തെ ശാന്തേടത്തി പറഞ്ഞിട്ടോ…എനിക്കറിയില്ല! നിങ്ങൾക്ക്‌ തീരുമാനിക്കാം അവരെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു കാണുമെന്നു! ഇപ്പൊ മനസ്സിലായില്ലേ ഒരു എഴുത്തുകാരന്റെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ? 😉 ]
അവർ ആരും അത് അവളെ (ഭാര്യ) അറിയിക്കുന്നില്ല. പിന്നെ അവിടെ ഓരോരുത്തരുടെയും മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോകുന്ന സംഘർഷങ്ങൾ, എങ്ങനെ ഭാര്യയെ അറിയിക്കാതെ, അമ്മയെ വിഷമിപ്പിക്കാതെ സുഖപ്പെടുത്താൻ പറ്റും? [അതാണ് കഥ! നിങ്ങളൊക്കെ അവിടെ ഉണ്ടോ അതോ പോയോ?! ഞാൻ ഇവിടെ ഇല്ല! 😉 നിങ്ങൾക്ക്‌ ഈ കഥയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാം, ഒരു കരക്കെത്തിക്കാം….പക്ഷെ…ഒന്ന് നിന്നേ. ആ സീരിയൽ സ്റ്റൈലിൽ നിങ്ങൾ ആലോചിക്കാൻ തുടങ്ങിയോ…? ഇനിയാണ് കാര്യങ്ങൾ ശരിക്കും കാര്യമാവുന്നതു!!!]
ഇതേ സാഹചര്യം! [സ്നേഹം, ഇണക്കം, പിണക്കം, ഒരു ഭാര്യ, ഒരു ഭർത്താവ്, ഒരു മകൾ, ഒരു മകൻ ഒക്കെ സെയിം സെയിം! 🙂 ]
പക്ഷെ, വീട് വളരെ വലുതാണ്. കാറുകൾ രണ്ടെണ്ണം, പിന്നെ വേണേൽ രണ്ടു സൂപ്പർ പട്ടികളും ആയിക്കോട്ടെ…ഇപ്പോഴത്തെ ഒരു സ്റ്റൈൽ അല്ലെ…പിള്ളേരാണെങ്കിൽ വല്യ സ്കൂളുകളിൽ, ഭാര്യയും ഭർത്താവും സോഫ്റ്റ്‌വെയർ engineers ആണ്…അല്ലേൽ ഡോക്ടർ…അല്ലേൽ…പോട്ടെ…കൊറേ കാശു കിട്ടുന്ന വല്യ ഉദ്യോഗം!
അവരുടെ കാര്യത്തിൽ അവർ സ്ക്രീനുകൾ വേണ്ടെന്നു വച്ചതാണ്! [വിശ്വസിക്കണ്ട…വിചാരിച്ചാൽ മതി!!) ]
ഭാര്യയുടെ അസുഖം അവർ അറിയുന്നു! അവരും കടന്നുപോകുന്നു അതെ ആത്മസംഘർഷങ്ങളിൽ കൂടി….
[രണ്ടു സാഹചര്യങ്ങൾ ….കഥകൾ ഒന്നോ അതോ രണ്ടോ?? നിങ്ങൾ ഇപ്പൊ വല്യ വീട്ടിലോ അതോ ചെറിയ വീട്ടിലോ?? അതോ ആ നാലുപേർ മാത്രമേ ഉള്ളോ മനസ്സിൽ? അതോ…നിനക്കൊന്നും വേറെ ജോലി ഇല്ലേ എന്ന് നാല് തെറീം വിളിച്ചിട്ട് കളഞ്ഞിട്ട് പോയോ?!!! കഥ എഴുതണ്ട…വെറുതെ മനസ്സിൽ കണ്ടാ മതി..പ്ളീസ്…! അഞ്ചു മിനിറ്റിൽ കണ്ടു തീർക്കാവുന്ന ഒരു ഷോർട് ഫിലിം!]
ഇനി കഥയ്ക്ക് ഒരു ക്ലൈമാക്സ് വേണ്ടേ…? [ഇത് ഞാനല്ല…..വേറെ ആളാ….!!]
മുറ്റത്തു ആൾക്കൂട്ടം!! മകൻ പുറത്തു നിന്ന് വീട്ടിലേക്കു നടന്നു (അല്ലേൽ കാറിൽ! ബോത്ത് ആർ ഓക്കേ!) വരുന്നു!
[പല സിനിമകളിലും ഉള്ള അതെ ഷോട്ട്. നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടത്തിന് ആംഗിൾ, ലൊക്കേഷൻ, കളേഴ്സ്, കോസ്‌റ്റും (ഇടുന്ന വസ്ത്രം..), മേക്കപ്പ് ഒക്കെ മാറ്റാം. പക്ഷെ സീൻ സെയിം!]
മകന്റെ മുഖം ക്ലോസപ്പ്!! അതിൽ മൊത്തം അങ്കലാപ്പും ടെൻഷനും! നമ്മളും ടെൻഷൻ ആവും അത് കണ്ടാൽ. [ഒക്കെ സംവിധായകന്റെ കഴിവ് പോലെ! അതേയ് സിനിമ സംവിധായകന്റെ കലയാണ്!! എന്നെ കൊലക്കു കൊടുക്കാൻ ഞാനില്ല….ഞാനെ, ഇവിടെ ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഇവിടെ ഇല്ല!!]
ആരാണ് മരിച്ചത്?! [അച്ഛനോ? അമ്മയോ? അതോ ഒരു ട്വിസ്റ്റിനു വേണ്ടി മകളോ? അതോ അതിന്റെം അപ്പുറത്തെ ട്വിസ്റ്റിനു വേണ്ടി ഒരു പുതിയ അമ്മൂമ്മയോ? അപ്പൂപ്പനോ?….അതോ ന്യൂ-ജൻ സ്റ്റൈലിൽ…കെട്ടി ഇട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കള്ളൻ?…ഒക്കെ കാണുന്നുണ്ടോ? അതോ എന്നെ കൈയിൽ കിട്ടിയാൽ എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് ആലോചിക്കുവാണോ…!!! ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് ടിവിയിലും സിനിമയിലുമൊക്കെ കാണിക്കാം നിങ്ങൾക്ക്‌ അത് കാശു കൊടുത്തു കാണാം; ഞാൻ പറഞ്ഞാലേ കുഴപ്പമുള്ളൂ…അയ്യോ പിണങ്ങല്ലേ. ഇത്രേം ആയില്ലേ…ഇനി ആൾക്കൂട്ടം എന്തിനാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക്‌ തീരുമാനിക്കാം!]
പക്ഷെ എനിക്കിഷ്ടം ചിരിക്കുന്ന മുഖങ്ങളാണ്!
വീടിനുള്ളിൽ മധുരം കൊടുത്തുകൊണ്ട് അമ്മ. അച്ഛൻ വരുന്നവരോട് അഭിമാനപൂർവം സംസാരിക്കുന്നു. മകൾക്കു കിട്ടിയ റാങ്ക് അവർക്കു ഉൾകൊള്ളാവുന്നതിലും വല്യ സന്തോഷമായിരുന്നു!; ഭൂമിയിലല്ലാത്ത വികാരമാണ്!
കണ്ടുകൊണ്ടു ഈ മകൻ ചെല്ലുമ്പോൾ….മകന്റെ ഉള്ളിലെ വികാരം…അതിനു പേരില്ല!! [പക്ഷെ അഭിനയിക്കാൻ കെൽപ്പുള്ള കുറേ നല്ല നടന്മാർ നമുക്കുണ്ട്!!]
അവരുടെ ഒക്കെ അസുഖങ്ങൾ മാറിയോ ഇല്ലയോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല! പക്ഷെ ആ നാല് പേരുടേം ഉള്ളിൽ ഇപ്പോൾ ആർദ്രതയുണ്ട്…ആവോളം! [അത് നിങ്ങളുടെ ഓരോരുത്തരുടേം ഉള്ളിലും ഉണ്ട്…ഞാൻ ഇത്രയെങ്കിലും പറഞ്ഞില്ലേൽ മോശമല്ലേ!]
അവിടെ ഇണക്കങ്ങളുടെ ശക്തി പിന്നെയും ജയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു; പിണക്കങ്ങൾ എത്രകൂടിയാലും; അപ്പോൾ അസുഖങ്ങൾക്ക് പ്രസക്തി കുറയും …അതങ്ങനെയാണ് ജീവിതം!
പിന്നേം അവരുടെ പിണക്കങ്ങളും ഇണക്കങ്ങളും തുടർന്നു….
[അതാ പിന്നേം cliche (പഴയതു പിന്നേം!). എന്റെ കഥ ഇവിടെ തീർന്നു. ശരിക്കും! 🙂 നിങ്ങടെ കഥ എന്തായി? പ്രശ്നങ്ങളുടേം തിരക്കിന്റേം വാട്സാപ്പിന്റേം ഇടയിൽ ഒരഞ്ചു മിനിറ്റ് വെറുതെ അവരെയൊക്കെ കണ്ടില്ലേ…? എന്നെ നിറച്ചും പ്രാകിയില്ലേ? മതി…എനിക്ക് സന്തോഷമായി!!]
ഇടക്ക് നമ്മളോരുത്തരും ഇതുപോലെ ഓരോ കഥയും ദിവസവും കാണാറുണ്ട്. ചെറുതും , ചിലപ്പോ ചിലതു ഇമ്മിണി വലുതും!! അവിടെ പൈങ്കിളി ഇല്ല, മോഡേൺ ഇല്ല….നമുക്ക് തോന്നുന്നതൊക്കെ അവിടെ അടിപൊളി കഥയാണ്…പിന്നല്ല!പക്ഷെ ഭാഗ്യം; അത് നമ്മൾ മാത്രമേ കാണുന്നുള്ളു!! ഇന്ന്, ആ കഥയിൽ ഞാൻ ഒന്ന് ഇടപെട്ടെന്നെ ഉള്ളൂ….!!!
[നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് എനിക്ക് വായിക്കാൻ പറ്റും! “നിന്നെ കൈയിൽ കിട്ടിയാൽ ……”…അതിനു കിട്ടിയിട്ട് വേണ്ടേ…താങ്ക്സ് to വാട്സ്ആപ് ആൻഡ് ഓൾ ടെക്നോളജീസ്! ടെക്നോളജിയുടെ ഒരു വളർച്ചയേ…!!!]
Keep Smiling!
Photo : google free licensed.
